اشک توسط غده اشکی واقع در قسمت بیرونی چشم و غدد جانبی در پلک تولید می شود. وظیفه اشک پوشاندن قرنیه که لایه شفاف چشم است، ایجاد یک سطح صاف، اکسیژن رسانی و تغذیه قرنیه و حذف مواد خارجی و میکروب ها از چشم است.
این مهم ترین و شایع ترین مشکل مربوط به اشک است. در برخی از بیماری های سیستمیک به ویژه در سنین بالا و در نتیجه استفاده مداوم از قطره های چشمی به طور مکرر مشاهده می شود. شرایط آب و هوایی و محیطی نیز گاهی باعث آن می شود. ابتدا از قطره اشک مصنوعی در درمان استفاده می شود و درمان هایی برای رفع مشکل انجام می شود. شرایط محیطی تنظیم شده است (مانند قرار دادن یک حوله مرطوب روی بخاری، استفاده از عینک آفتابی در هوای بادی).
در انسداد و تنگی مجرای اشکی قطعاً آبیاری می شود زیرا به مقدار کافی اشک نمی ریزد. اول از همه مشخص می شود که کانال باریک است یا گرفتگی. در صورت وجود تنگی معمولاً با یک مداخله کوچک باز می شود. اگر انسداد وجود داشته باشد، با جراحی درمان می شود. به خصوص در کودکان با آبریزش چشم و عفونت مکرر علائمی ایجاد می کند. در وهله اول مصرف دارو و ماساژ برای عملکرد فعالتر مجرای اشکی توصیه می شود.
بینایی خوب در دوران کودکی در هر دو چشمی که صاف هستند و اختلالات انکساری یا ارگانیک بالایی ندارند ایجاد می شود. در استرابیسم تنبلی بینایی در انحراف چشم در اثر لیز خوردن یکی از چشم ها رخ می دهد. باز هم تفاوت در تعداد دو چشم (به ویژه دوربینی) از علل تنبلی است. دوربینی بالا در هر دو چشم دلیل دیگر است. وجود یک بیماری ارگانیک (آب مروارید) که باعث می شود یک چشم کمتر از چشم دیگر ببیند نیز عامل تنبلی است. مغز تصویر چشمی را که بهتر می بیند درک می کند و چشم کم بینا را نادیده می گیرد. بنابراین، چشم نادیده گرفته نمی تواند به طور کامل ببیند و آمبلیوپی ایجاد می شود. اگر تنبلی در سنین بسیار پایین (تا 8-7 سالگی) تشخیص داده شود، درمان آن معمولا امکان پذیر است. اگر درمان به تأخیر بیفتد، تنبلی دائمی می شود. درمان آمبلیوپی در بزرگسالان در شرایط امروزی امکان پذیر نیست.